het is pas voorbij in de haven

Een mooie avond terwijl we het kanaal opzeilen. De genaker is na het eten, zelfgeknutselde Thaise noodle soep, verruild voor de symmetrische spinaker. Ter hoogte van Start point was er even bereik met de mobiele telefoon, tijd om met het thuisfront te bellen. De nacht valt, we besluiten dat Richard eerst slaap en ik dus de eerste shift van de nacht draai. De maan komt oranje op, precies achter en vissersbootje. Mooi gezicht. De wind is kalm, er staan weinig golven.
We lopen nog niet zo hard. Ondanks dat de spinaker een groot oppervlak heeft lukt het niet om boven de 6 knopen watersnelheid te komen; door de stroom mee is het altijd nog zo'n 7.4 knopen over de grond. Omdat de wind nu uit het westen waait en wij naar het oosten varen is de relatieve windsnelheid laag. Door iets zuidelijker te sturen en de wind minder van achter te laten komen weet ik de snelheid op te schroeven. Langzaam neemt de windkracht toe. Eerst 13 knopen, rustig bouwend naar 14, 15 16. Tegelijkertijd krimpt de wind naar het zuidwesten waardoor we terug kunnen naar onze gewenste koers richting Isle of Wight. De snelheid ligt inmiddels constant boven de 7 knopen. Het gaat weer lekker. Drie uur bezig met mijn shift, ik besluit er nog een uur aanvast te plakken. 16.5 knopen wind nu, maar de zee is nog rustig, er zijn sterren en de maan schijnt vrolijk over het water. Ik overweeg een rif te zetten in het grootzeil, maar besluit te wachten tot er 17 knopen op de windklok staat. Het drie uurlijkse weerbericht van de kustwacht komt op de marifoon. Op koele toon wordt er een waarschuwing afgegeven voor het district tussen Isle of Wight en Dover, onze route voor morgen. "Gale force eight is imminent.
Thundery showers move from France up to the North sea." De reis is pas voorbij als we in Amsterdam zijn...

Richard komt z'n bed uit en merkt droogjes op de de genua 1 nu wel van het dek kan. Genua 4/5 zou daar beter op z'n plek liggen. Rustig bereiden we ons voor op wat komen gaat. Terwijl ik op het voordek de genua opruim bereid Richard binnen de boel voor. Losse dingen vastsjorren, water in kleinere handzamere vaatjes gieten. Net als ik de genua het opgerold komt Richard naar boven met de bijbehorende zak. We zijn inmiddels zo op elkaar ingespeeld dat alles zonder al teveel communicatie verloopt. Ook om half drie 's nachts verloopt het snel en vlekkeloos.

Dat is wel typerend voor deze reis. Richard en ik hadden nog nooit met elkaar gezeild. Eigenlijk alleen een week geskied, en een paar keer een biertje gedronken op diverse borrels van de jaarclub van Lonneke en Sjoerdtje. Om op basis daarvan te beslissen dat een Atlantische oversteek met elkaar uit te houden is, is natuurlijk een risico. Maar er is gedurende de reis nog geen onvertogen woord gevallen, althans niet tegen elkaar gericht. Wel hebben samen gemopperd over de weersvoorspelling, maar dat verbroederd alleen meer.

Als op het dek alles klaar is om snel over te schakelen op stormweer besluiten we binnen nog een paar voorbereidingen te doen. In plaats van brood bakken wordt het morgen misschien prefab nasi als lunch. Dus het blik nasi wordt alvast uit de voorraadtas gehaald en bij de dagproviand gestoken.

Ondertussen zakt de wind terug naar 15 knopen. We moeten nog even wachten voor het losbarst. Ook de druk wil nog niet zakken. Ik besluit nog dit verhaal te typen en een nieuwe grib-file op te vragen. Daarna tijd om nog wat slaap te pakken. Morgen vol ornaat aan dek, genieten van de kracht van de wind.

Geen zorgen, het is niet onze eerste storm.